ΓΙΝΕ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ
Γίνου ταπεινός γιά νά μάθεις τον ἑαυτό σου καί νά ἀποκτήσεις πολλέςἀρετές.
«Μάθετε ἀπ’ἐμοῦ ὅτι εἰμί πρᾶος καί ταπεινός τῆ καρδία..»
Ἡ προσπάθεια μας να γίνουμε καλύτεροι ἐσωτερικά ἀρχίζει ἀπό τόν προσωπικό ἀγώνας μας νά βελτιώσουμε τόν χαρακτήρα μας καί νά ἔχουμε καλή συμπεριφορά πρός τόν πλησίον μας. Ἡ καλωσύνη καί ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς μας γίνονται ὁδηγοί στό δρόμο τῶν ἀρετῶν γιά νά φθάσουμε στήν ἀληθινή ταπείνωση πού μᾶς διδάσκει τήν ἀλήθεια τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Εἶναι ἀνάγκη νά μένουμε μόνοι μας πολλές φορές γιά νά συνειδητοποιοῦμε τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας καί νά βοηθοῦμε τόν ἑαυτό μας νά βελτιώνει την συμπεριφορά μας πρός τούς ἄλλους. Δέν μποροῦμε νά εὕρουμε τόν κακό ἑαυτό μας ἄν δέν ταπεινωθοῦμε στόν ἄλλον ὅσο καί δύστροπος κι ἄν εἶναι στό λόγο του καί στή ζωή του. Ἡ ταπείνωση δέν ἔρχεται μέσα μας ἄν δέν δείξουμε ἀγάπη πρός κάθε ἄνθρωπο καί ὑποχώρηση στίς ἀπαιτήσεις του. Ἡ δική μας προσπάθεια εἶναι νά εἴμαστε εἰρηνικοί καί γαλήνιοι καί στό χειρότερο ἄνθρωπο. Ἡ ἀληθινή ταπείνωση ἀποκτιέται ὅταν ἀποφασίσουμε νά ἀρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας καί νά γίνουμε ἄξιοι μιμητές τῆς Ζωῆς τοῦ ταπεινοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ταπείνωση εἶναι πρῶτον σωματικό ἔργο καί μετά ψυχικό γιά νά μάθει τό σῶμα νά ταπεινώνεται καί ἡ ψυχή νά γίνεται πραότατη μέ το νοῦ καί τήν καρδιά.Ἡ πνευματική ταπείνωση εἶναι νά κατοικήσει ἡ ταπείνωση τοῦ Θεοῦ στην ψυχή δηλαδή τό πανάγιον Πνεῦμα, νά ἔλθει μέσα μας καί νά μᾶς διδάξει τήν πραότητα καί τήν γαλήνη ὥστε τά πάντα μέσα μας νά εὑρίσκονται σέ ἀπόλυτη εἰρήνη τοῦ Θεοῦ καί νά μήν θυμώνουνε μέ τίποτα στή ζωή μας.Ἡ ψυχική ταπείνωση εἶναι ἡ θέληση μας νά ἐνεργοποιηθεῖ μέσα μας νά μήν θυμώνουμε καί νά μήν προσβάλουμε κανένα ἄνθρωπο ἀλλά ἀντιθέτως νά φερόμαστε εἰρηνικά καί γαλήνια. Αὐτή ἡ ταπείνωση χάνεται εὔκολα ὅταν δέν ὑπάρχει αὐτοέλεγχος καί δέν εἴμαστε πάντοτε ἥρεμοι διότι ὑποφώσκουν μέσα μας τά πάθη καί οἱ ἀδυναμίες μας. Ἡ σωματική ταπείνωση εἶναι ψεύτικη διότι ἐξωτερικά μπορεῖ νά εκφέρουμε ταπεινούς λόγους καί νά κάνουμε μετάνοιες στόν Θεό ἀλλά μέσα μας νά ἔχουμε ὑπερήφανες σκέψεις γιά τόν ἑαυτό μας.
Ταπεινός εἶναι ἐκεῖνος πού ζεῖ πνευματικά ἔχοντας αὐξημένη θεία χάρη μέσα του καί γνωρίζει τίς ἀδυναμίες του καί ἀγωνίζεται νά γίνει καθαρός στήν καρδιά μέ τή τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ὅσο περισσότερο γνωρίσουμε τόν ἑαυτό μας δέν ἀντιδροῦμε στά ἄσχημα λόγια τῶν ἄλλων ἀλλά εἴμαστε γαλήνιοι χωρίς ἐπίθεση θυμοῦ.Μέσα μας ψάχνουμε νά βροῦμε τί θά ὠφελήσει τήν ψυχή μας γιά νά εἴμαστε εὐάρεστοι στόν Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους.
Ὁ ταπεινός εἶναι διακριτικός στό λόγο του καί σιωπηλός στίς ἐπιθέσεις τοῦ ἄλλου. Δέν καυχιέται γιά τίποτα στή ζωή του ἀλλά ὅλα τά καλά τά ἀποδίδει στόν Θεο καί ὅλα τά κακά τά δέχεται ὡς θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν κατέχει τίποτα καλό στήν ψυχή του διότι ὅτι καλό ἔχει ἀνήκει στόν Θεό. Πασχίζει μόνο γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἀντιλαμβάνεται εὔκολα τίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ καί τις κακίες τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι συνετός στό λόγο καί ἁπλός στή σκέψη. Δέν ὀμιλεῖ εὔκολα ἐκτός κι ἄν τόν ἐρωτήσουν γιά νά βοηθήσει. Ἔχει καθαρή συνείδηση πού ὁ ἐσωτερικός ἀγώνας του εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς του καί ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό με τήν ἀγνή προσευχή του. Δέν στηρίζεται στήν ἀνθρώπινη γνώση , ἔστω κι ἄν κατέχει μεγάλη γνώση αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἡ ἁπλότητα του εἶναι μεγάλη πού δύσκολα διακρίνεις τό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς του διότι κρύβεται μέσα στην φτώχεια τοῦ κόσμου.
Ἄν ἐπιθυμοῦμε νά φθάσουμε στήν ποθητή ἁγία ταπείνωση χρειάζεται νά ζοῦμε χωρίς νά ὑπάρχουμε γιά τούς ἄλλους ἀλλά νά δηλώνουμε τήν παρουσία μας μέ λόγο ταπεινό πού δέν φανερώνει τίποτα ἀπό τόν ἑαυτό μας.Δέν διεκδικοῦμε τίποτα γιά τόν ἑαυτό μας ἀλλά τά πάντα τά προσφέρομαι στόν ἄλλον χωρίς νά μᾶς λείπει τίποτα. Δίνουμε μόνο ἀγάπη καί ἀπό τήν ἀγάπη λαμβάνουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Δέν ἐπιθυμοῦμε τά κτιστά ἀλλά τά ἄκτιστα. Ἡ καρδιά μας νἀ εἶναι ἀφιερωμένη στόν οὐρανό τοῦ Θεοῦ, στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ γιά νά κερδίσουμε τό πλοῦτο τῆς οὐράνιας ταπεινώσεως ,τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τό πλῆθος τῶν θείων ἀρετῶν. Ὅταν ὁ νοῦς μας εἶναι ταπεινός καί ἡ ψυχή καί ἡ καρδιά μας γίνονται ταπεινές. Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι ὑπερήφανος τότε καί ἡ ψυχή καί ἡ καρδιά μας γίνονται ὑπερήφανες. Γι’ αὐτό νά ἀγωνιζόμαστε κάθε στιγμή νά ἔχουμε ταπεινούς λογισμούς γιά νά ἔλθει τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί νά κατοικήσει τό φῶς τοῦ Θεοῦ στἠν καρδιά μας καί νά λάμψουμε μέσα στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Μόνοι οἱ ταπεινοί ζοῦν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί κατοικοῦν μέσα στό φῶς τοῦ Θεοῦ.
Νά προσπαθοῦμε ὡς ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι νά καθαρίζουμε τούς λογισμούς μας μέ τήν ἐνατένιση τοῦ θείου προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά μιμούμαστε τήν Θεάνθρωπινη Ζωή Του καί νά γίνουμε πράοι καί ταπεινοί στήν καρδιά γιά νά εὑαρεστοῦμε τόν Θεό σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή μας καί νά φθάσουμε νά κατοικήσουμε στήν οὐράνια βασιλεία Του μέ τόν κόπο τοῦ σωματικοῦ καί πνευματικοῦ ἀγὠνας μας.
Ἡ πρώτη ἄσκηση τῆς ταπεινώσεως ἀρχίζει ἀπό τόν ἐλεγχο τοῦ νοῦ, μέ τό νά ἔχουμε πάντοτε καλό λογισμό γιά τόν πλησίον μας χωρίς νά τόν κρίνουμε γιά ὅτι κάνει στή ζωή του. Αὐτή ἡ ἄσκηση εἶναι νά μποροῦμε διαρκῶς μέ χαμόγελο νά ἀντιμετωπίζουμε τούς ἐχθρούς μας καί χωρίς νά τούς πολεμοῦμε μέ ἄσχημο λόγο ἀλλά μέσα μας νά ὑπάρχει μόνο ἡ συγχώρεση καί ἡ ἀγάπη τῆς καρδιᾶς μας. Ἐκεῖνος πού ἀσκεῖται στήν ταπείνωση δέν προσέχει τά λάθη τοῦ ἄλλου ἀλλά ἀγωνίζεται νά ταπεινώνεται ενώπιον τοῦ Θεοῦ γιά νά δείξει τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον του μέ τή θυσία τῆς προσευχῆς του. Ὅταν ὁ νοῦς μας εἶναι καθαρός τότε πιό εὔκολα ἀποκτιέται ἡ ταπείνωση τῆς καρδιᾶς Ὁ καθημερινός ἀγώνας μας εἶναι το πῶς νά διατηροῦμε τόν νοῦ μας ἁγνό καί καθαρό λογισμό χωρίς νά μολύνεται ἀπό τά πάθη τῶν ἄλλων. Εἶναι μεγάλο ἔργο ἡ ταπείνωση τοῦ νοῦ ὅταν ἀσκεῖται μαζί μέ τήν προσευχή καί τή νηστεία διότι δυναμώνει τήν ψυχή νά εἶναι ταπεινή καί να δέχεται πλούσια θεία χάρη.Ὅταν σκεπτόμαστε κατά θεόν σέ κάθε πράξη τῆς ζωῆς μας γινόμαστε πιό δυνατοί μέσα μας καί ἀνθεκτικοί στό κακό τῶν ἄλλων διότι ἡ θεία χάρη μᾶς προστατεύει καί μᾶς ἐνισχύει στην πνευματική ζωή μας.
Ἡ δεύτερη ἄσκηση γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ταπεινώσεως εἶναι νά μήν κατέχουμε πολλά πράγματα ἀλλά νά ἀρκούμαστε στά ὀλίγα. Νά εἶμαστε ὀλιγαρκεῖς γιά νά μποροῦμε νά νοιώθουμε φτωχοί ἐξωτερικά καί πλούσιοι ἐσωτερικά ἀπό τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ. Νά ἔχουμε ὅσο μποροῦμε πιό λίγα ὑλικά ἀγαθά γιά νά φεύγει πιό ἐλαφρύς ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά μας πρός τόν Θεό. Ἐκεῖνος πιό μαθαίνει νά ἔχει ἐθελουσία φτώχεια μέ σκοπό νά γίνει ταπεινός στό νοῦ καί στήν καρδιά τότε δέχεται πλούσια χαρίσματα ἀπό τόν Θεόν.
Ἡ Τρίτη ἄσκηση τῆς ταπεινώσεως εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη.Ἡ ἐλεημοσύνη δίνει φτερά στήν ψυχή μας νά εἶναι ἐλεήμων καί παραμυθητική σέ κάθε φτωχό ἄνθρωπο διότι ὁ Θεός εὐλογεῖ πολύ τόν ἐλεήμων ἄνθρωπο που σκέπτεται τούς φτωχούς συνανθρώπους του.Ἡ ἐλεημοσύνη βοηθᾶ νά προσευχόμαστε πιο ἐλεύθερα καί ταπεινά γιά νά μποροῦμε νά δοθοῦμε περισσότερο στό ἔργο τῆς ἀγάπης. Ὅσο ἀγαπᾶμε τήν ἐλεημοσύνη τόσο περισσότερο μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί μᾶς προστατεύει ἀπό κάθε κακό στή ζωή μας. Ὁ ταπεινός ἐργάζεται πολύ αὐτό τό ἔργο γιά νά βοηθεῖ τόν φτωχό καί τή ψυχή του νά εἶναι ἐλεήμων. Η ἐργασία αὐτή εἶναι θεάρεστη διότι στεροῦμε ἀπό τόν ἑαυτό μας γιά νά βοηθήσουμε τον πάσχοντα ἀδελφό μας. Δέν πρέπει νά παραλείπουμε νά εἴμαστε ἐλεήμονες γιά νά μπορεῖ καί ὁ Θεός νά μᾶς ἐλεεῖ μέ τήν Θεϊκή ἀγάπη Του. Θεωρεῖται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μεγάλος ἐκεῖνος πού ἐλεεῖ τόν φτωχό καί τό προσφέρει μέ τήν καρδιά του. Μέσα στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν πολλοί ἅγιοι ἐλεήμονες, ὅπως οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, ἅγιος Παντελεήμων, ὁ Ἰωάννης ὁ ἐλεήμων καί πλῆθος ἄλλων ἁγίων.
Τέταρτη ἄσκηση εἶναι ἡ ἁγνή πίστη πού μᾶς δίνει δύναμη νά ξεπερνοῦμε τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας μέ την ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη εἶναι θεμέλιο τῆς ταπεινώσεως διότι δυναμώνει τό νοῦ νά εἶναι ταπεινός στό λόγο καί στήν πράξη.Ὅταν διαθέτουμε καθαρή πίστη νοιώθουμε δυνατοί σέ κάθε δυσκολία τῆς ζωῆς μας καί δέν ὑποχωροῦμε ἀπό ἀδυναμία ἀλλά προχωροῦμε μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ καλή πίστη εῖναι στολίδι τῆς ψυχῆς διότι θεωροῦμε ὅτι ἔρχεται στή ζωή μας εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δέν δυσανασχετεῖ γιά ὅτι κακό μᾶς συμβαίνει γύρω μας.Ὁ ταπεινός ἐργάζεται την πίστη μέσα ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά νά προσφέρει τή ζωή του στόν Θεό καί στόν ἄνθρωπο ὡς θυσία τοῦ ἑαυτοῦ του στό βωμό τῆς δοξης τοῦ Θεοῦ.
Πέμπτη ἄσκηση εἶναι ἡ ἀνεξικακία πρός τόν πλησίον. Εἶναι μεγάλο ἄθλημα νά εἶμαστε ἀνεξίκακοι σέ κάθε .ἄνθρωπο πού μᾶς προσβάλλει μέ τόν λόγο του ἤ μᾶς κατηγορεῖ ἄλλους ἀνθρώπους ἀπό ἐμπάθεια ἤ ἐγωϊσμό. Χρειάζεται μέσα μας πρώτον νά συγχωροῦμε καί δεύτερον νά ἀγαπᾶμε χωρίς νά κατακρίνουμε. Νά δειχνουμε τά ἀγαθά συναισθηματά μας μέ εὐγένεια λόγου χωρίς νά κατηγοροῦμε ἀπερίσκεπτα ἀπό θυμό ἤ ἀπό δικαίωση τοῦ εαυτοῦ μας. Η ανεξικακία εἶναι υπερφυσική ἀρετή διότι ἔχουμε νεκρώσει τόν ἑαυτό μας καί εἶμαστε πάντοτε θυσία γιά τούς ἄλλους χωρίς νά ζητᾶμε νά δικαιωθοῦμε γιά τίποτα ὅτι μᾶς κατηγοροῦμε οἱ ἄλλοι. Ἡ ανεξικακία εἶναι ἔργο τῶν ταπεινῶν πού τό ἀσκοῦν σέ ὅλη τή ζωή τους διότι ἔχουν ξεπεράσει τά ἀνθρώπινα ὅρια καί ἔχουν ἀφεθεῖ στό σταυρό τοῦ Κυρίου. Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας γιά νά εἴμαστε πάντοτε ἄκακοι χωρίς μέσα μας νά ἔχουμε κακία γιά κανένα ἄνθρωπο ἀλλά ὄχι μόνο νά τούς συγχωροῦμε ἀλλά καί νά προσευχώμαστε μέ ἀγάπη γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους’
Ἔκτη ἄσκηση εἶναι ἡ πραότητα. Ἡ πραότητα εἶναι ἡ παντοτεινή εἰρήνη τῆς ψυχῆς μας πού δέν θυμώνουμε μέ τίποτα στόν κόσμο. Ὁ ταπεινός εἶναι πάντοτε πρᾶος καί ἔχει εἰρήνη στήν ψυχή του Ἡ πραότητα εἶναι ἔργο πνευματικῆς ζωῆς πού δείχνει τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς καί τήν ἀπλότητα τοῦ νοῦ. Ἡ ἀπόκτηση τῆς πραότητος εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς καλλιέργειας τῆς ψυχῆς μας σέ πλῆθος ἀρετῶν καί φαίνεται στήν εὐγένεια τοῦ λόγου καί στήν ὑπομονή τῆς ζωῆς μας μπροστά στήν στάση τοῦ .ἄλλου. Ὁ ταπεινός φέρεται μέ ἡρεμία σέ ὅλους, μέ ὑπομονή χωρίς νά αντιδρᾶ σέ ὅτι τοῦ λέγουν διότι ὁ νοῦς του εἶναι στό ἀγαθό καί ἡ καρδιά του στόν Θεό.Παραμένει πρᾶος σέ κάθε γεγονός τῆς ζωῆς του καί δείχνει τό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς του γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Καί ἔβδομη ἄσκηση εἶναι ἡ εὐλάβεια πρός τόν Θεόν.Ἡ εὐλάβεια πρός τόν Θεόν εἶναι πλήρης κοινωνία μαζί Του, πού καλλιεργεῖται μέ τήν συνεχῆ προσευχή καί τή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὅσο περισσότερο ἔχουμε μνήμη Θεοῦ τόσο ἐντονώτερα ζοῦμε τήν θεία παρουσία Του καί νοιώθουμε ὅτι κατοικεῖ μέσα μας το πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ εὐλαβής εἶναι μέτοχος τῆς θείας χάριτος καί φθάνει στήν τέλεια πνευματική ηλικία. Ὁ εὐλαβής ἔχει βαθειά μετάνοια που συναισθάνεται την ἀδυναμία του καί πορεύεται στή ζωή του μέ την προσευχή τῆς μετανοίας «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν μέ τόν ἁμαρτωλό» Δίνεται ὅσο μπορεῖ περισσότερο στό ἔργο τῆς μετανοίας καί ἀγωνίζεται νά εἶναι εὑάρεστος στόν Θεό μέ την ταπεινή ζωή του. Ἡ μετάνοια του εἶναι οὐσιαστική στή ζωή του διότι κοιτᾶ περισσότερο τήν ἀθάνατη ψυχή του παρα το φθαρτό σῶμα του. Ὁ ταπεινός ζεῖ μέ ὁλοκληρωτική μετάνοια καί ζητᾶ διαρκῶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὁ ταπεινός εἶναι εὐλαβής σέ ὅλά καί δέν δείχνει τήν εὐλάβεια του αλλά κρύβεται μέσα στόν ἁγνο χαμογελό του.Ἡ εὐλάβεια πρός τόν Θεό φαίνεται στόν πιστό ἀπό τόν ταπεινό λόγο του καί τήν μεγάλη ἀγάπη του πρός τόν Θεό. Μακάριος ἐκεῖνος πού ζεῖ ἐσωτερικά τήν εὐλάβεια πρός τόν Θεό διότι εἶναι πλήρης πνεύματος ἁγίου καί κατέχει την γνώση τοῦ Θεοῦ.
Μακάριος ἐκεῖνος πού γνώρισε ταπεινούς ἀνθρώπους διότι εἶδε τόν Θεό σέ ἀνθρωπο. Μακάριος ἐκεῖνος που γνώρισε ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ διότι ἐγεύθηκε την δύναμη τῆς προσευχῆς του. Μακάριος ἐκεῖνος πού ζεῖ κοντά σέ ταπεινό ἄνθρωπο διότι εἶδε ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ καί ἐθερμάνθη ἡ καρδιά του ἀπό τήν καρδιά αὐτοῦ, που καίγεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.Μακάριος ἐκεῖνος πού διαβάζει αὐτά τά λόγια διότι εὐλογεῖται ἀπό τόν Θεό νά ζεῖ ταπεινά καί νά προσεύχεται ταπεινά.
Κύριε, δίδαξέ με νά ζ ῶ ταπεινά χωρίς νά κοιτῶ ὑπερήφανα.
Κύριε, ἄφησέ με νά σέ ἀκολουθήσω στό δρόμο τῆς ταπεινώσεως σου.
Κύριε, δῶσε μου πνεῦμα ταπεινώσεως γιά νά ζῶ ἁπλά καί γαλήνια.
Κύριε, κατοίκησε μέσα μου γιά νά μάθω ἀπό σένα τήν ἀληθινή ταπείνωση.
Κύριε,ἀναζωογόνησέ με μέ τήν ἀγάπη τοῦ ἐλέους Σου, ὥστε νά ζῶ ευλαβικά στή ζωη μου καί ταπεινά να δοξάζω τό ἅγιον Ὄνομά Σου.
Κύριε, γνώρισέ μου τήν ταπείνωσή Σου μέσα ἀπό τόν Σταυρό Σου γιά νά πορεύομαι μέ τόν σταυρό τῆς ταπεινώσεως Σου.
Κύριε,ταπείνωσέ με γιά νά γνωρίσω τίς ἀδυναμίες μου καί νά μάθω νά εἶμαι ταπεινός γιά νά δοξάζω το τρισάγιον Ὄνομά Σου.
Κύριε, ἄνοιξε τά μάτια τῆς ψυχῆς μου γιά νά δῶ τά πάθη μου και νά ταπεινῶ περισσότερο καί νά ἀγωνισθῶ νά γίνω ὅπως ἐσύ ἐπιθυμεῖς κατά τό θέλημά Σου. Ἀμήν.
π.Δαμιανός