Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνόπετρας

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνόπετρας

Πηγή.: Από το βιβλίο του Γέροντος Αιμιλιανού Περί Θεού.
Λόγος Αισθήσεως.


Η πνευματική ζωή είναι μια ζωή που έχει μεταφορικό μέσο τα φτερά του Αγίου Πνεύματος διότι δεν είναι δυνατόν κανείς να φθάσει πεζός στον ουρανό.
Δεν είναι δυνατόν κανείς με τις δικές του δυνάμεις, με τον δικό του αγώνα, με τη δική του αρετή να φθάσει επάνω εις τον Θεόν . Πρέπει να βασισθεί στα δυνατά και τα ταχύτατα φτερά του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να στηριχθεί αποκλειστικώς στην θεια χάρι και να καταβάλει μόχθο, αγώνα, κόπο, ιδρώτα, να θυσιάσει, τον εαυτό του.
Μερικές φορές οι άνθρωποι του κόσμου «γυαλίζουν» στα μάτια μας και ξεχνάμε ότι τα παλάτια που χτίζουν, τα χτίζουν επάνω στην άμμο και κάποτε με τα ίδια τους τα μάτια θα δουν να σωριάζονται συντρίμμια κομμάτια . Εμείς, αν κάποτε τους πλησιάσουνε, ας είναι στις στιγμές της ειλικρίνειας τους, στις στιγμές που μπορούν να μας ανοίξουν την καρδιά τους. Τότε θα δούμε τα μάτια τους να είναι δακρυσμένα, να είναι χορτασμένα από τα αγαθά του κόσμου, θα δούμε την καρδιά τους βουτηγμένη μέσα στην απελπισία και στον κορεσμό. Και ύστερα σκύψουνε το αυτί μας για να ακούσουμε τι ψιθυρίζουν τα κουρασμένα χείλη τους: « Πες μου που θα βρω την λησμονιά μέσα στης γης την απονιά ; » Νεκρές ψυχές είναι, έστω και αν ζουν. Ψυχές χωρίς ιδανικά και χωρίς αγώνα για μια ανώτερη πνευματική ζωή, μόνον έτσι μπορούν να χαρακτηρισθούν: Νεκρές Ψυχές.
Προϋπόθεσης της πνευματικής ζωής είναι να καταλάβουμε ότι κάποιος άλλος θα μας δώσει το πνεύμα του Θεού, ο παράκλητος, που αυτός είναι ο « θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός», είναι το θησαυροφυλάκιο από το οποίο βγαίνουν οι θησαυροί της πνευματικότητος, η πηγή από την οποία βγαίνει και ξεχειλίζει η πνευματική ζωή.
Οι άνθρωποι νομίζουνε ότι πνευματική ζωή είναι να είσαι καλός άνθρωπος, να τηρείς της εντολές του Κυρίου, να πηγαίνεις στη εκκλησία να μελετάς χριστιανικά βιβλία κ.λ.π.
Όχι δεν είναι αυτό πνευματική ζωή. Πνευματικός άνθρωπος, πραγματικός χριστιανός είναι εκείνος που έχει δώσει με το βάπτισμα του και κατόπιν, όταν μεγάλωσε, και με την καρδιά του όρκο στον Θεόν να μένη για πάντα κοντά του και μαζί του. Πνευματικός άνθρωπος είναι ο αθλητής που ξεπήδησε μέσα από την ζωή, που ξεχωρίζει μέσα από τα πλήθη των ανθρώπων και τρέχει με όλη την ταχύτητα της ψυχής του, για να κατάκτηση τους ουρανούς και να μπορέσει να εκβίαση και να αρπάξει την βασιλεία των ουρανών. Πρέπει λοιπόν μέσα στην ζωή του να κάνει το παν για να έλκυση, να κερδίσει το Πνεύμα του Θεού, διότι το Πνεύμα το Αγιον, ο ίδιος ο Θεός έχει τα χαρίσματα της πνευματικής ζωής. « η διανομή», το μοίρασμα , « των βασιλικών χαρισμάτων» του Αγίου Πνεύματος,

γίνεται μέσα στην Εκκλησία με τα μυστήρια. Επομένως, η πνευματική ζωή
παρέχεται μέσα στην Εκκλησία.

Πρώτο δε χαρακτηριστικό της είναι η μυστηριακή βίωσης.
1.Το πρώτο μυστήριο είναι το βάπτισμα και εν συνεχεία το χρίσμα.
Χωρίς αυτά δεν υπάρχει χριστιανική ζωή.
2. Η εξομολόγησης αυτή καθαρίζει την καρδιά μας από τις αμαρτίες και
βάζει μπροστά μας έναν άνθρωπο που μας οδηγεί προς τον ουρανό, χωρίς
αυτόν δεν μπορούμε τίποτα να κάνουμε.
3. Η θεια κοινωνία. Όπως, όταν το Άγιον Πνεύμα επισκίασε την Παναγιά
παρθένο, κατέβηκε ο Λόγος του Θεού και σαρκώθηκε από τα σπλάγχνα της
και γεννήθηκε ο Χριστός, έτσι ακριβώς το Πνεύμα το Άγιον πρέπει να έρθει
μέσα στην ψυχή μας, για να γεννηθεί ο Χριστός σε μας, για να γίνη η
προσωπική οικείωσης, να κάνουμε δηλαδή δικό μας το Πνεύμα, δική μας
την χριστιανική ζωή, δικό μας τον Χριστόν. Αυτό ακριβώς γίνεται με τα
μυστήρια, βασικώς με το βάπτισμα και το χρίσμα. Με την εξομολόγηση εν
συνεχεία, και την Θεια Κοινωνία. Εκείνο το κομματάκι το μικρό που
παίρνεις και που το βάζεις στο στόμα σου και ούτε καν το νοιώθεις, είναι
ολόκληρος ο Χριστός, ολόκληρη η αγία Τριάδα, μαζί και η Εκκλησία του
Χριστού και όλοι οι άγιοι, δηλαδή παίρνεις όλον τον ουρανό με την Αγια
Τριάδα και όλους τους αγίους της Εκκλησίας μας. Αυτή είναι η θεία
κοινωνία. Παίρνεις το κομματάκι της θειας κοινωνίας και συ, ο άνθρωπος,
γίνεσαι θεός. Γι' αυτό οι αρχαίοι χριστιανοί κοινωνούσαν κάθε ημέρα, γιατί
ήξεραν τι σημαίνει Θεία Κοινωνία. Ο Θεός ας με συγχωρέσει δεν είναι
κατάκριση, αλλά πιστοποιήσει. Γενικά στη Εκκλησία μας παρατηρούμε, τα
παιδάκια που είναι χωρίς αμαρτίες τα πηγαίνουμε συχνά και κοινωνούνε
και εμείς η μεγάλοι οι αμαρτωλοί που έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη
πηγαίνουμε σπανία στην άγια κοινωνία. Ώστε μυστηριακή βίωσης σημαίνει
μυστηριακή ένωσης με τον Χριστόν, συμμετοχή στην ζωή της Εκκλησίας με
τα μυστήρια.
Έχετε προσέξει, καμία φορά, τα μικρά παιδάκια, τα αθώα,
όταν βάλεις κάτι μπροστά τους που τους αρέσει, πως ανοίγουν αμέσως τα μάτια τους σαν τον γαλάζιο ουρανό, πως ανοίγουν τα χέρια τους και χτυπούν παλαμάκια και πηδούν από χαρά τους; Έτσι θα κάνουμε και εμείς όταν νοιώσουμε την γλύκα που έχει η μυστική ένωσης με τον Χριστόν, όταν νοιώσουμε πόσο εύκολο είναι , αλλά και πόσο αληθινό είναι μυστικά να ενώνεσαι με τον Θεόν όταν το δοκιμάσουμε θα πλημμυρήσει η καρδιά μας από αισθήματα χαράς και θα φωνάξουμε και εμείς μαζί με τον άγιο Συμεών τον Θεολόγο: «Πέστε μου, μάταιοι άνθρωποι, ,που ζείτε μέσα στην ψευτιά, εάν ξέρετε έναν που έβαλε μέσα στην καρδιά του τον Χριστόν, εάν χρειάζεται κάτι άλλο από ό,τι υπάρχει στον ουρανό και στην γη. Τι είναι λοιπόν η μυστική ένωσης με τον Χριστόν; Πως γίνεται; Πως φθάνουν τόσο ψηλά οι άγιοι της Εκκλησίας μας; Τι κάνουν; Πως το πετυχαίνουν; Πρώτα από όλα αδιαφορούν για ότι υπάρχει μέσα στην ζωή. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε. Εκείνοι δεν αγαπούν τίποτε. Μόνον προσδοκούν τον Χριστόν. Και εκείνος τους κάνει μια κάθαρση, τους

καθαρίζει την καρδία. Εν συνεχεία, όπως μας λέγει ο άγιος, τους φωτίζει την ψυχή και κατόπιν φθάνουν στην θεωρία του Θεού. Παρουσιάζεται μπροστά τους ο Θεός. Τι λέγει το Ευαγγέλιο; Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, διότι αυτοί θα δουν τον Θεόν. Τον βλέπουν τον Θεόν οι άγιοι. Μετά τους χαρίζει την απάθεια. Ούτε θυμός ούτε οργή ούτε φθόνος ούτε στενοχώρια ούτε αγωνιά ούτε αγανάκτηση. Κανένα πάθος! Και όπως είναι έτσι λαμπρή η ψυχή τους, γίνεται αντικείμενο, γίνεται σκεύος κατάλληλο να χωρέσει τον Θεόν. Και τότε ο Χριστός έρχεται μέσα τους και ενώνεται μυστικά. Όταν γίνη αυτή η μυστική ένωσης ,αφού τον είδε ο άγιος, αφού τον χάρηκε, αφού τον κατάλαβε, αφού τον γνώρισε, αφού τον ένοιωσε μέσα του τον Χριστόν, τότε πια γεμίζει από την αγάπη του. Μα, θα μου πείτε ; Εμείς, που δεν έχομε νοιώσει αυτά, δεν αγαπάμε τον Χριστόν; Μην ανησυχείτε τον αγαπάμε και εμείς, αλλά η αγάπη μας είναι μια σταγόνα μέσα στον ωκεανό της δικής του αγάπης. Ουράνιοι άνθρωποι είναι αυτοί. Έχετε δει κάτι που έχει αρπάξει φωτιά και καίγεται ολόκληρο; Έτσι γίνεται η ζωή τους. Επικοινωνούν με τον Χριστόν και ενώνονται με πολλά μέσα, ιδίως με αυτό που ονομάζεται προσευχή συνεχής, αδιάλειπτος. Χριστέ μου, έλα μέσα στην καρδιά μου, του λένε συνεχώς.« Κύριε μου Ιησού μου, Χριστέ μου ελθέ και σκήνωσον». Και ο Χριστός έρχεται μυστικά και μπαίνει στην καρδιά τους. Ο Κύριος είπε: Βλπ.Ματθ.21,22 Κι όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή με πιστή, θα τα λάβετε. « Έλθέ και σκήνωσον εν ημίν ». Το λέει με το στόμα του, το λέει με τον νου του, το λέει με την καρδιά του και έτσι η σκέψις του και η καρδιά του ενώνονται με τον Χριστόν. Τότε νοιώθει τον Χριστόν να του μιλά του γλυκαίνει την ζωή του. Ας μιμηθούμε και εμείς τους άγιους της Εκκλησίας μας, ας κάνουμε το ελάχιστο. Ο Χριστός δέχεται τα 100, τα 30 και τα 5 που θα του δόσης. Όσο μπορείς και 2 φορές την ημέρα αν τον θυμηθείς και τον παρακαλέσεις να μπει στην καρδιά σου, ύστερα από 1 μήνα θα γλυκαθείς και θα τον ζητάς 10 φορές, ύστερα 20 φορές, και κατόπιν θα αρχίσεις να των νιώθεις μέσα στην καρδιά σου. Ώστε το πρώτο στοιχείο της πνευματικής ζωής είναι η μυστηριακή και η μυστική βίωσης του Χριστού. Με τα μυστήρια και με την προσπάθεια να καλούμε μυστικά τον Χριστόν και να ενωνόμαστε μαζί του. Ας έλθομε στο δεύτερο στοιχείο της πνευματικής ζωής, το μαρτυρικό πνεύμα. Μήπως θέλω να πω η ζωή μας είναι ένα μαρτύριο, να είναι κλαψιάρικη, κακόμοιρη, και να μας κοροϊδεύουν όλοι; Κάθε άλλο. Χριστιανική ζωή είναι τραγούδι χαράς, είναι πανηγύρι. Είναι όμως και ηρωισμός. Η ζωή των κοσμικών ανθρώπων μπορεί να έχη και χαρές, αλλά και πόσες πίκρες!
Μαρτυρική ζωή σημαίνει χαρούμενη ζωή, αλλά και ηρωική. Δεν είναι δειλοί οι χριστιανοί, δεν είναι φιλόσαρκοι, Ξέρουν να ζουν, ξέρουν όμως και να πεθαίνουν για τον Χριστόν. Έτσι ζούσαν οι άγιοι της Εκκλησίας μας την μαρτυρική ζωή βλέπουμε ακόμη και στην άσκηση τους και στους εκούσιους πόνους, Οι περισσότεροι από αυτούς , έχοντας από μικρά παιδάκια αγαπήσει τον Χριστόν, ήθελα να δαπανήσουν τα νιάτα τους

και να θυσιάσουν την ζωή τους, για να πάρουν τον Θεόν . Αυτά έκαναν οι άγιοι που είχαν μεγάλη καρδιά. Εμείς τι θα κάνομε για να έχομε μαρτυρικό πνεύμα; Που θα δείξομε το ηρωισμό μας; Πρώτον μέσα στις θλίψεις , στους πόνους, και φουρτούνες της ζωής. Στις δύσκολες αυτές στιγμές ας πούμε: «Δόξα σοι ο Θεός». Δείξε ότι είσαι ένας μαρτυράς του Χριστού, ότι δέχεσαι με χαρά τον πόνο που συναντάς. Δεύτερον, θα δείξεις τον ηρωισμό σου όταν βλέπεις ότι η χριστιανική ζωή χρειάζεται αγώνα ,θυσίες, για να κόψης τα πάθη σου, τις αδυναμίες και τις αμαρτίες σου. Πες στον εαυτό σου, « στώμεν καλώς», στάσου ακλόνητος. Και μετά από την καταιγίδα θα έρθει η γαλήνη, μετά από το σήκωμα του σταυρού σου, θα ανάψουν πια μέσα σου οι φλόγες του θείου έρωτος, θα αποκτήσεις την ωραιότερη αγάπη του Θεού. Τρίτον να είσαι μάρτυρας στις αμφιβολίες σου. Και όταν σου μπαίνει μία σκέψις; Μήπως δεν υπάρχει ψυχή; Μήπως ο χριστιανικός δρόμος είναι στραβός; Μήπως δεν υπάρχει Θεός; Τις ώρες εκείνες σήκωσε τον σταυρό των λογισμών σου και να προσευχηθείς στον Θεόν να σου στείλει το Πνεύμα του το Άγιον, να ανοίξει η καρδιά σου και θα φύγουνε όλες οι αμφιβολίες. Τέταρτον, να δείξεις το μαρτυρικό σου φρόνημα εκεί όπου είναι ο καθημερινός σου στίβος, στο σπίτι σου, στον άνδρα ,στη γυναίκα σου. Όταν ο άνδρας έρχεται από τη δουλεία κουρασμένος και σου μιλά χωρίς ευγένεια, εσύ μη θυμώνεις. Αν η γυναίκα σου έκαψε το φαγητό μη φωνάζεις εσύ φάτο. Γιατί δεν έχει σημασία ποιο είναι το ορθό, αλλά τι θέλει ο άλλος. Αρνήσου τον εαυτό σου, βαλε μπροστά τον άλλον. Αυτό είναι το μαρτύριο. Πέμπτον, μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον, να είμαστε εκείνοι που δίνουμε τον εαυτό μας. Όλοι γύρω μας, πτωχοί και πλούσιοι μικροί και μεγάλοι, μας έχουν ανάγκη. Πρέπει να ζούμε για τους άλλους. Να αγαπούμε τους άλλους, όχι από καλοσύνη αλλά από μια συνείδηση ευθύνης που έχουμε προς αυτούς. Και εάν χρειασθεί, ας δώσουμε και το αίμα μας για τον Χριστόν και τους ανθρώπους. Ερχόμαστε τώρα στο τρίτο και τελευταίο στοιχείο της πνευματικής ζωής, στην ζήτηση του Χριστού. Άναψε άραγε μέσα μας η φωτιά; Μήπως, ενώ βαπτισθήκαμε και διαλέξαμε τον Χριστόν, ενώ αρχίσαμε πνευματικά, τώρα συνεχίζομε σαρκικά, παίζοντας έτσι κορώνα γράμματα το μέλλον μας; Η Πνευματική ζωή χαρακτηρίζεται από μια ένταση ζητήσεως του Χριστού. Πρέπει διαρκώς να τον σκεπτόμαστε και να τον ζητάμε.«Εμνήσθην του Θεού και ηυφράνθην». Όταν ζητάμε τον Κύριον θα τον βρούμε και θα γεμίσει η ζωή μας από ευφροσύνη. Οι άνθρωποι έλεγαν παλαιότερα το όνομα του Χριστού ή το άκουγαν και βούρκωναν τα μάτια τους. Θέλεις να μάθεις πόσο κοστίζει, πόσο αξίζει η Ζώη σου για τον Χριστόν, για τον ουρανό; Όσο τον διψάς, όσο σε αυτόν έχεις την καρδιά σου ,τόσο κοστίζει.

Ας μην ξεχνάμε Αγαπητές αδελφές και αδελφοί ότι δώσαμε ένα όρκο, τον όρκο ότι θα μείνομε πιστοί σε αυτόν μέχρι τέλους της ζωής μας.